Objawy zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 są zróżnicowane i mogą być odmienne dla każdego przypadku. COVID-19 może przebiegać zarówno bezobjawowo, jak i łagodnie z symptomami przypominającymi przeziębienie, ale również ciężko, w postaci zapalenia płuc z zespołem ostrej niewydolności oddechowej, czy niewydolnością wielonarządową. Bywa również i tak, że w miarę rozwoju infekcji, symptomy się nasilają, a niekiedy pojawiają się kolejne.

Na podstawie bieżących analiz rozwoju choroby WHO wprowadziło wstępną klasyfikację objawów COVID-19. Najczęściej ujawniają się:

• gorączka,
• suchy kaszel,
• zmęczenie.

Wśród mniej powszechnych symptomów, które występują u części pacjentów, wymienia się:

• utratę smaku i węchu,
• niedrożność nosa,
• zapalenie spojówek,
• ból gardła,
• bóle głowy,
• bóle mięśni lub stawów,
• wysypki skórne o różnym przebiegu,
• nudności lub wymioty,
• biegunkę,
• dreszcze,
• zawroty głowy.

Jak wynika ze statystyk, w większości przypadków objawy COVID-19 są łagodne, bardzo łagodne lub wcale nie występują. Dotyczy to szczególnie dzieci i młodych osób. Jednak u ok. 1 na 6 zakażonych pojawiają się ostre objawy infekcji, co prowadzi niekiedy do konieczności hospitalizacji.

Symptomy ciężkiej postaci COVID-19 obejmują:

• duszności i spłycony oddech,
• utratę łaknienia,
• dezorientację,
• uporczywy ból lub/i ucisk w klatce piersiowej,
• wysoką temperaturę, powyżej 38 °C.

Poważny rozwój choroby może prowadzić do:

• obustronnego śródmiąższowe zapalenia płuc,
• ostrej niewydolności oddechowej,
• niewydolności wielonarządowej,
• posocznicy,
• wstrząsu septycznego,
• śmierci.

Do innych, mniej popularnych objawów zakażenia SARS-CoV-2 zalicza się:

• drażliwość,
• rozbicie,
• zaburzenia świadomości, występujące niekiedy z napadami drgawkowymi,
• niepokój,
• przygnębienie i stany depresyjne,
• zaburzenia snu,
• poważniejsze i rzadsze powikłania neurologiczne, takie jak udary, zapalenie mózgu, majaczenie, czy uszkodzenie nerwów.

Różnorodność i częstość występowania poszczególnych symptomów zmienia się wraz z czasem trwania pandemii. Uzależniona jest również od typu wirusa, indywidualnych predyspozycji zdrowotnych, grupy wiekowej, czy konkretnego regionu.

Na chwilę obecną nie istnieją jeszcze żadne szczepionki na koronawirusa SARS-CoV-2, ani leki, które skutecznie zwalczałyby symptomy zakażenia. Jednak naukowcy na całym świecie intensywnie pracują nad ich wynalezieniem, opatentowaniem i wprowadzeniem na rynek.

Póki co, lekarze w głównej mierze opierają się na leczeniu objawowym oraz kompleksowym wsparciu funkcjonowania organizmu. Dotyczy to zarówno kuracji w warunkach domowych, jak i szpitalnych.

Większość osób, u których rozpoznaje się COVID-19 (około 80 proc.) nie wymaga specjalistycznego leczenia, a choroba ustępuje u nich samoistnie. U około 20 proc. pacjentów odnotowuje się poważniejsze symptomy schorzenia, które często wymagają hospitalizacji i podawania tlenu, z czego 5 proc. przypadków przechodzi w stan krytyczny i potrzebuje intensywnej opieki medycznej.

Podczas występowania łagodnych symptomów stosuje się domowe sposoby leczenia COVID-19. Zalecenia obejmują w głównej mierze:

• dbanie o odpoczynek i zdrowy sen,
• spożywanie zdrowych i wartościowych posiłków,
• picie dużej ilości płynów, minimum 2 litry wody dziennie,
• utrzymywanie umiarkowanej aktywności fizycznej,
• przy utrzymującej się gorączce powyżej 38 °C, lekarz może zalecić paracetamol lub ibuprofen,
• leczenie kaszlu przeznaczonymi do tego celu preparatami, jednak eksperci zalecają na początek miód, a w razie konieczności fosforan kodeiny.

Należy również:

• w miarę możliwości izolować się od domowników w odrębnym pomieszczeniu, aby unikać przekazywania wirusa,
• kontaktować się z bliskimi przez telefon lub Internet,
• dezynfekować często dotykane powierzchnie i przedmioty,
• troszczyć się o kondycję psychiczną – rozmawiać z zaufanymi osobami, rodziną, przyjaciółmi, a w razie potrzeby z pracownikami służby zdrowia, czy terapeutami.

Przeciwwskazane jest przyjmowanie glikokortykosteroidów, antybiotyków i leków przeciwgrypowych, o ile specjalista nie stwierdzi jednoczesnej infekcji bakteryjnej lub współistniejącej grypy.

W przypadku zbyt długiego utrzymywania się wysokiej temperatury, zaostrzenia objawów, czy też pojawienia się nowych, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli chory ma trudności ze złapaniem oddechu, męczy go duszność, czy bóle w klatce piersiowej, należy niezwłocznie zadzwonić na pogotowie.

Leczenie szpitalne COVID-19 uzależnione jest od stanu hospitalizowanego pacjenta. Aktualnie stosuje się przede wszystkim:

• tlenoterapię,
• profilaktykę zmian zakrzepowo-zatorowych,
• leczenie przeciwwirusowe.

W zależności od stopnia nasilenia symptomów i indywidualnej kondycji organizmu, zastosowanie w terapii szpitalnej znajdują m.in. remdesiwir, heparyny drobnocząsteczkowe, deksametazon, tocilizumab, wybrane antybiotyki, odpowiednie nawadnianie.